Κυριακή 20 Ιουλίου 2025
Σάββατο 19 Ιουλίου 2025
ΗΛΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΣ ΗΜΙΝ
«Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ· καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς» (Ἰακ. 5, 17-18)
«Ὁ Ἠλίας ἦταν ἄνθρωπος σὰν κι ἐμᾶς καὶ προσευχήθηκε νὰ μὴ βρέξει, καὶ δὲν ἔβρεξε πάνω στὴ γῆ τρία χρόνια κι ἕξι μῆνες. Καὶ προσευχήθηκε ξανά, κι ὁ οὐρανὸς ἔδωσε βροχή, καὶ βλάστησε ἡ γῆ τὸν σπόρο ποὺ εἶχε μέσα της».
Η γιορτή του προφήτη Ηλία, ίσως του πιο αγαπημένου του λαού μας προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, μας δίνει την ευκαιρία να αναλογιστούμε πώς ένας άνθρωπος ξεχώρισε από τους πολλούς και κατεστάθη ηγέτης του λαού του, όπως και πρότυπο πίστεως για όλους μας στους αιώνες. Ο απόστολος Ιάκωβος ο αδελφόθεος τον χαρακτηρίζει «άνθρωπο ομοιοπαθή», άνθρωπο σαν κι εμάς, δείχνοντάς μας ότι ήταν όπως εμείς, εικόνα Θεού, που έκανε κάποια βήματα αλλιώτικα σε σχέση με τον κόσμο στον οποίο έζησε. Η προσευχή του ήταν τέτοια και είχε τόση δύναμη ώστε για τρία χρόνια και έξι μήνες επικράτησε ανομβρία στη γη της Παλαιστίνης και αμέσως μόλις το ζήτησε με την προσευχή του και πάλι από τον Θεό, έβρεξε και όλα ξανάγιναν όπως η τάξη της φύσεως επιβάλλει.
Ποια ήταν όμως τα χαρακτηριστικά του προφήτη Ηλία;
Πρώτα ήταν άνθρωπος πίστεως στον Θεό αλλά και αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Ο προφήτης έβλεπε ποιο ήταν το αληθινό συμφέρον των συμπατριωτών του. Δεν ήταν η υποταγή σε ένα ήθος συγκρητιστικό, δηλαδή να ανακατεύουν την πίστη τους στον αληθινό Θεό με την ειδωλολατρία, όπως ήθελε η βασίλισσα Ιεζάβελ, αλλά να ακολουθούν την παράδοση των προγόνων τους. Αυτός που πιστεύει στον Θεό δεν νοιάζεται για την ατομική του σωτηρία, αλλά ζητά την σωτηρία όλων, της κοινότητας, των συνανθρώπων του και βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση. Συμφέρον για τους πολλούς δεν είναι η επιβίωση σε ένα κλίμα ψεύτικης γαλήνης, που κομίζει η υποταγή σε προστάγματα μιας εξουσίας που δεν έχει αλήθεια και είναι αχάριστη απέναντι στον Θεό που έχει λυτρώσει τον λαό. Συμφέρον για τους πολλούς είναι και η κακοπάθεια, αρκεί να φέρει μετάνοια. Και ο προφήτης, μέσα από την πίστη στον Θεό, έδειξε ότι η αληθινή αγάπη περνά και από τις δυσκολίες, όχι από την άνεση και την αυτάρκεια.
Δεύτερον ήταν άνθρωπος που είχε αγωνίες, αναζητήσεις, αμφιβολίες στον κόσμο των δικών του λογισμών. Νιώθει μόνος, μονώτατος και εκφράζει την αγωνία του στον Θεό. Δεν είναι ένας υποκριτής, ο οποίος πιστεύει ότι ο Θεός του χρωστά. Έχει μια βαθιά εσωτερική αγωνία, μία αναζήτηση ψυχής για το αν ο δρόμος που ακολουθεί καθ’ υπόδειξιν του Θεού είναι αυτός ο δρόμος που σώζει και τον ίδιο και τους άλλους. Θέλει μεγάλο θάρρος, θέλει ισχυρή προσωπικότητα για να σταθεί κανείς απέναντι στον Θεό, όχι όμως για να τον γκρεμίσει και να θεοποιήσει τον εαυτό του, αλλά για να ζητήσει με αγωνία τη απάντηση, την παρηγοριά, την ενίσχυση, την εμφάνιση του ίδιου του Θεού ενώπιόν του. Οι μεγάλες προσωπικότητες δεν έχουν πίστη μαγική, αίσθηση ότι όλα είναι καλά και θα πάνε καλά. Παλεύουν και με τον εαυτό τους και με τον Θεό και γι’ αυτό παίρνουν απαντήσεις και βγαίνουν μπροστά. Δεν είναι μοιρολάτρες τέτοιοι άγιοι, ούτε βέβαιοι για όλα, όπως πολλές φορές μοιάζουμε αρκετοί χριστιανοί. Εναποθέτουν όμως τις αγωνίες και τις αμφιβολίες και τις αναζητήσεις τους στον Θεό και περιμένουν.
Τρίτον, ήταν άνθρωπος που δεν φοβήθηκε να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Εμφανίστηκε μπροστά στον βασιλιά Αχαάβ και ζήτησε να γίνει η περίφημη Θεοδικία στο όρος Κάρμηλος, με τη θυσία των δύο ζώων και την απαίτηση να κατέβει φωτιά από τον ουρανό είτε από τον Θεό της πίστης είτε από τον ψεύτικο θεό Βάαλ. Και μετά τη φανέρωση της αλήθειας δεν δίστασε να τιμωρήσει με θάνατο τους ιερείς της αισχύνης, για τη εξαπάτηση του λαού. Δεν δίστασε να κηρύξει την αλήθεια μπροστά στην ειδωλολάτρισσα βασίλισσα Ιεζάβελ. Δεν δίστασε να κρυφτεί όταν έπρεπε και να φανερωθεί όταν έπρεπε. Ο αληθινός ηγέτης δεν διστάζει να φανείς κάποτε και σκληρός, όμως αυθεντικός. Στην politically correct εποχή μας ο προφήτης Ηλίας θα είχε υποστεί απίστευτο εκφοβισμό κι απόρριψη, όμως εκείνος έζησε σε μια εποχή στην οποία η αλήθεια ήταν το μείζον και όχι οι συμβιβασμοί.
Ας μην ξεχνάμε όμως και το πλαίσιο στο οποίο ο προφήτης έζησε. Ανήκε σε έναν λαό, ο οποίος είχε την ταυτότητα του Θεού επάνω του. Ο Θεός τον συντροφεύει από την αρχή της παρουσίας του, από τον Αβραάμ. Ο Θεός τον λυτρώνει από τη σκλαβιά της Αιγύπτου. Ο Θεός επιτρέπει να κάνει κράτος. Δεν ανήκει ο προφήτης σε μια κοινωνία στην οποία η πίστη είναι ένα από τα στοιχεία της ζωής ενός λαού, αλλά σε μια κοινωνία στην οποία η πίστη είναι το κατεξοχήν στοιχείο της ζωής και διαμορφώνει όλη την ιστορία, την παράδοση, την λογοτεχνία, τους νόμους, τον τρόπου που ο λαός αυτός υπάρχει. Σ’ αυτόν τον λαό μόνο ένας προφήτης Ηλίας μπορούσε να ηγηθεί αυθεντικά.
Καθώς γιορτάζουμε τη μνήμη του ας κρατήσουμε την πίστη του προφήτη, ας κρατήσουμε την αναζήτησή του που ήταν διαρκής, ας κρατήσουμε την τόλμη του. Ζούμε σε μια συγκρητιστική εποχή, στην οποία το θέλημα του Θεού εξακολουθεί να παραμένει η σωτηρία μας. Ας έχουμε το θάρρος που χρειάζεται, για ό,τι χρειάζεται πραγματικά και την γενναιότητα να μιλήσουμε με γνώμονα την πίστη μας εκεί όπου απαιτείται.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
20 Ιουλίου 2025
Του Προφήτη Ηλία
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 2025-ΣΤ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. 9, 1-8)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμβὰς ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ. Καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ῞Ινα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; ῞Ινα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ᾿Εγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. Καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ᾿Ιδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.
Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα
Εκεῖνο τὸν καιρό, ὁ ᾿Ιησοῦς ἐπιβιβάστηκε στὸ πλοῖο, διέσχισε τὴ λίμνη καὶ ἦρθε στὴν πόλη του. Τότε τοῦ ἔφεραν ἕναν παράλυτο ξαπλωμένο σ᾿ ἕνα κρεβάτι. ῞Οταν εἶδε ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστη τους, εἶπε στὸν παράλυτο· «Θάρρος, παιδί μου, σοῦ συγχωρήθηκαν οἱ ἁμαρτίες σου». Τότε μερικοὶ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς εἶπαν μέσα τους· «Μὰ αὐτὸς προσβάλλει τὸν Θεό». ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως, ποὺ κατάλαβε τὶς σκέψεις τους, εἶπε· «Γιατί κάνετε πονηρὲς σκέψεις; Τί εἶναι εὐκολότερο νὰ πῶ· “σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες” ἢ νὰ πῶ· “σήκω καὶ περπάτα”; Γιὰ νὰ μάθετε λοιπὸν πὼς ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου ἔχει τὴν ἐξουσία νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες πάνω στὴ γῆ» -λέει στὸν παράλυτο· «Σήκω, πάρε τὸ κρεβάτι σου καὶ πήγαινε στὸ σπίτι σου». ᾿Εκεῖνος σηκώθηκε καὶ πῆγε στὸ σπίτι του. ῞Οταν ὁ κόσμος τὸ εἶδε αὐτό, ἔμειναν κατάπληκτοι καὶ δοξολόγησαν τὸν Θεό, ποὺ ἔδωσε τέτοια ἐξουσία στοὺς ἀνθρώπους.
ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 2025-ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ (Ἰακ. 5, 10-20)
Ἀδελφοί, ὑπόδειγμα λάβετε τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς μακροθυμίας τοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησαν τῷ ὀνόματι Κυρίου. ᾿Ιδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομένοντας· τὴν ὑπομονὴν ᾿Ιὼβ ἠκούσατε, καὶ τὸ τέλος Κυρίου εἴδετε, ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ Κύριος καὶ οἰκτίρμων. Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον· ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναί, καὶ τὸ οὒ οὔ, ἵνα μὴ εἰς ὑπόκρισιν πέσητε. Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; Προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τις; Ψαλλέτω. ᾿Ασθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; Προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ᾿ αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου· καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος· κἂν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ. ᾿Εξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη. ᾿Ηλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ· καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς. ᾿Αδελφοί, ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῇ ἀπὸ τῆς ἀληθείας, καὶ ἐπιστρέψῃ τις αὐτόν, γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν.
Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα
Ἀδελφοί μου, πάρτε γιὰ παράδειγμα καρτερικότητας στὶς θλίψεις τοὺς προφῆτες, ποὺ μίλησαν στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Καλοτυχίζουμε ἐκείνους ποὺ δείχνουν ὑπομονή. ᾿Ακούσατε γιὰ τὴν ὑπομονὴ τοῦ ᾿Ιὼβ καὶ γνωρίζετε ποιὸ τέλος τοῦ ἐπιφύλαξε ὁ Κύριος, γιατὶ ὁ Κύριος εἶναι γεμάτος εὐσπλαχνία καὶ ἔλεος. Προπαντός, ἀδελφοί μου, νὰ μὴν ὁρκίζεστε οὔτε στὸν οὐρανὸ οὔτε στὴ γῆ οὔτε νὰ κάνετε κανέναν ἄλλο ὅρκο. ῍Ας εἶναι τὸ «ναί» σας πραγματικὸ ναὶ καὶ τὸ «ὄχι» σας πραγματικὸ ὄχι, γιὰ νὰ μὴ βρεθεῖτε κατηγορούμενοι στὴν τελικὴ κρίση. Βρίσκεται κανένας σας σὲ δύσκολη θέση; Νὰ προσεύχεται. Εἶναι κάποιος χαρούμενος; Νὰ ὑμνεῖ τὸν Θεό. Εἶναι κάποιος ἀπὸ σᾶς ἄρρωστος; Νὰ προσκαλέσει τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας νὰ προσευχηθοῦν γι’ αὐτὸν καὶ νὰ τὸν ἀλείψουν μὲ λάδι, ἐπικαλούμενοι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Καὶ ἡ προσευχὴ ποὺ γίνεται μὲ πίστη θὰ σώσει τὸν ἄρρωστο· ὁ Κύριος θὰ τὸν κάνει καλά. Κι ἂν ἔχει κάνει ἁμαρτίες, θὰ τοῦ τὶς συγχωρήσει. Νὰ ἐξομολογεῖστε τὶς ἁμαρτίες σας ὁ ἕνας στὸν ἄλλο καὶ νὰ προσεύχεστε ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο, γιὰ νὰ θεραπευτεῖτε. ῾Η παράκληση τοῦ δικαίου ἔχει μεγάλη δύναμη καὶ ἀποτελεσματικότητα. Ὁ Ἠλίας ἦταν ἄνθρωπος σὰν κι ἐμᾶς καὶ προσευχήθηκε νὰ μὴ βρέξει, καὶ δὲν ἔβρεξε πάνω στὴ γῆ τρία χρόνια κι ἕξι μῆνες. Καὶ προσευχήθηκε ξανά, κι ὁ οὐρανὸς ἔδωσε βροχή, καὶ βλάστησε ἡ γῆ τὸν σπόρο ποὺ εἶχε μέσα της. ᾿Αδελφοί μου, ἂν κάποιος ἀπὸ σᾶς ξεστρατίσει ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ κάποιος ἄλλος τὸν ἐπαναφέρει, πρέπει νὰ ξέρει ὅτι αὐτὸς ποὺ ἐπανέφερε ἕναν ἁμαρτωλὸ ἀπὸ τὸν πλανεμένο δρόμο του, θὰ σώσει μιὰ ψυχὴ ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ θὰ τὴν ἀπαλλάξει ἀπὸ πλῆθος ἁμαρτίες.
Πέμπτη 17 Ιουλίου 2025
Η εορτή της Αγίας Μαρίνας στην Κέρκυρα
Την Πέμπτη, 17 Ιουλίου 2025, εορτή της Αγίας Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης της Αθληφόρου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στον ομώνυμο Ιερό Ναό στο Μπαρμπάτι της Βορείου Κερκύρας.
Στην ομιλία του, έλαβε αφορμή από το αποστολικό ανάγνωσμα της εορτής και συγκεκριμένα από τη φράση του Αποστόλου Παύλου στην προς Γαλάτας Επιστολή, «οὐκ ἔνι ᾽Ιουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, ... οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ.». Ο Απόστολος Παύλος γράφοντας στους Γαλάτας αυτήν την επιστολή, τούς ομίλησε περί των κοινωνικών και φυλετικών διακρίσεων που υφίσταντο οι άνθρωποι, όταν ο μωσαϊκός νόμος ήταν παιδαγωγός. Τώρα όμως που η χάρις του Αγίου Πνεύματος έπνευσε σε όλη την οικουμένη ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μάς δίδαξε ότι όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στο Θεό. Είμαστε όλοι εικόνες και παιδιά του Θεού. Έτσι, καταργείται κάθε διάκριση καταγωγής και φύλου. Μπορεί, την εποχή εκείνη οι γυναίκες να θεωρούνταν υποδεέστερες των ανδρών, όμως πλέον ο Θεός τις τίμησε και τις εκκόσμησε με πολλές αρετές, όπως επίσης και η Χριστιανή γυναίκα ανταποδίδει με ευγνωμοσύνη στο Θεό την τιμή την οποία της έκανε.
Η Αγία Μαρίνα που σήμερα εορτάζει η Εκκλησία μας, εκφράζει αυτήν την ευγνωμοσύνη δια του μαρτυρίου του αίματος. Όμως, αυτό το μαρτύριο του αίματος, γίνεται μαρτυρία πίστεως και ομολογίας στο πρόσωπο του αληθινού Θεού, του Ιησού Χριστού. Δεν έχει καμία σημασία εάν πέρασαν τόσοι αιώνες. Το μαρτύριό της αφυπνίζει το πνευματικό τέλμα της κοινωνίας μας. Ιδιαίτερα όλα εκείνα τα σύγχρονα φεμινιστικά κινήματα με τα οποία θέλουν να διακηρύξουν την υπεροχή τους έναντι του ισχυρού φύλου. Όμως, όποιο κίνημα και να θελήσει να συγκριθεί μπροστά στο μαρτύριο των Χριστιανών γυναικών, δε θα μπορέσει να φθάσει ποτέ το ύψος της υπεροχής του μαρτυρίου της Αγίας Μαρίνας και των άλλων μαρτύρων γυναικών.
Η εικόνα την οποία παρουσιάζει σήμερα η σύγχρονη δυτική κοινωνία, στην οποία και εμείς παρασυρθήκαμε, ομοιάζει με τον ρουν του ποταμού, ο οποίος ρέει προς μία κατωφερική κατεύθυνση και συμπαρασύρει τα άψυχα ψάρια και ό,τι δεν μπορεί αν αντισταθεί στη δύναμη του νερού. Δυστυχώς, αυτή είναι η εικόνα της κοινωνίας, που αυτόν τον ρουν του κατήφορου τον ακολουθεί όλη η σύγχρονη γενιά η οποία δεν έχει μέσα της δύναμη αντίστασης. Από την άλλη, τα ζωντανά ψάρια είναι εκείνα τα οποία πηγαίνουν αντίθετα στη ροή του ποταμού. Μόνον η πίστις, που είναι δύναμις για τον άνθρωπο, μπορεί να χαλυβδώσει το χαρακτήρα τους και να κινηθεί αντίθετα προς το ρεύμα που συμπαρασύρει σήμερα τους πάντες και τα πάντα προς τον κατήφορο της αβύσσου.
Στο τέλος, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε το παράδειγμα της Αγίας Μαρίνας να χαλυβδώσει τον εσωτερικό μας άνθρωπο, να ενδυναμώσει την πίστη μας, να αγαπήσουμε περισσότερο το Χριστός μας και να αντισταθούμε στην ποικίλη κακία της εποχής μας. Επίσης, ευχήθηκε χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και οι παραθεριστές να επιστρέψουν περισσότερο οικοδομημένοι πνευματικά.
Τετάρτη 16 Ιουλίου 2025
ΓΙΑΤΙ ΔΙΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΓΙΟΥΣ;
Η δίψα για να συναντήσουμε Αγίους ή για να μάθουμε για τη ζωή τους εκπλήσσει στους καιρούς μας. Όταν σε έναν κόσμο στον οποίο σήμα κατατεθέν είναι το άτομο και ο εαυτός, βλέπουμε πολλούς να στρέφουν το βλέμμα της καρδιάς τους στην αναζήτηση μορφών που είχαν ως κύριο στοιχείο της ζωής τους την παραίτηση από το εγώ, αναρωτιόμαστε γιατί κάτι τέτοιο συμβαίνει. Είναι θέμα περιέργειας για κάτι που ξεπερνά τα μέτρα της ζωής μας; Είναι μία βαθύτερη υπόμνηση της ψυχής μας ότι όσο κι αν οι επιθυμίες μας ικανοποιούνται, στην κανονική ή και στην εικονική πραγματικότητα, κατά βάθος δεν έχουμε βρει το νόημα που υπερβαίνει τον χρόνο, που μας δίνει ελπίδα που ξεπερνά τον θάνατο, που μας κάνει να παρηγοριόμαστε με αυτό που δεν έχουμε;
Προφανώς και τα παραπάνω είναι ερμηνείες. Στην πράξη όμως υπάρχει και μία άλλη παράμετρος, την οποία αξίζει να προσέξουμε. Είναι το ότι ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό για να υπάρχει εν σχέσει. Δεν μπορεί μόνος του. Αυτή η συγκλονιστική σκηνή από το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, τη “Γένεση”, εκεί όπου ο πρωτόπλαστος Αδάμ ονοματίζει όλα τα ζώα που περνούν από μπροστά του στον Παράδεισο, δείχνοντας ότι δεν είναι ανώνυμα, αδιάφορα, χρήσιμα απλώς, αλλά οικεία, διότι μόνο τον οικείο τον αποκαλείς με το όνομά του, διαπιστώνει ότι ο ίδιος είναι μόνος του και δεν έχει ύπαρξη όμοια με αυτόν. Δεν του αρκεί η σχέση με τον Θεό. Δεν φτάνει ο Θεός, αν δεν υπάρχει και ο άνθρωπος. Και τότε ο Θεός δημιουργεί, “ποιεί”, τη γυναίκα εκ των πλευρών του Αδάμ, για να δώσει στον άνθρωπο να αντιληφθεί ότι μόνο η σχέση της αγάπης νοηματοδοτεί αληθινά την ύπαρξη και της δίνει αυθεντικό περιεχόμενο ζωής.
Οι άνθρωποι λοιπόν αναζητούμε Αγίους. Γι’ αυτό και η τηλεοπτική σειρά για τον Άγιο Παΐσιο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το ίδιο και η ταινία για τον Άγιο Νεκτάριο παλαιότερα. Αυτό εξηγεί και την ανάγνωση βιβλίων που αναφέρονται στη ζωή σύγχρονων Αγίων και μάλιστα γεροντάδων. Ως εδώ τα πράγματα θυμίζουν την αποδοχή των συναξαριών, των βίων των Αγίων στην ιστορία του κόσμου και της Εκκλησίας. Ήταν το αγαπημένο ανάγνωσμα, η αγαπημένη αφήγηση για νεώτερους και μεγαλύτερους. Πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε με τις αφηγήσεις των γιαγιάδων μας για Αγίους, μάθαμε τι σημαίνει Εκκλησία μέσα από αυτές τις αφηγήσεις, είχαμε ως κέντρο της ζωής μας τις γιορτές των Αγίων και νιώθαμε ότι οι Άγιοι είναι η βάση για να πορευτούμε. Να τους μιμηθούμε στην πίστη και στη στάση τους στις δυσκολίες της ζωής.
Η εποχή μας, μέσω του Διαδικτύου, έχει επαναφέρει σε μεγάλο βαθμό, και ένα στοιχείο του παρελθόντος που δεν θα έπρεπε να δεσπόζει στις προτεραιότητές μας. Είναι αυτό της ερμηνείας του μέλλοντος. Κυκλοφορούνται βίντεο στο διαδίκτυο όχι προς ωφέλεια των ανθρώπων ή προς μετάνοια, αλλά ως μελλοντολογία και προφητολογία. Αυτά τα βίντεο φέρνουν φόβο και επιθετικότητα εναντίον του κόσμου. Όχι μετάνοια για τις δικές μας αμαρτίες, όπως είναι η αυθεντική παράδοση της ασκητικότητας, αλλά επίθεση εναντίον όσων δεν συμμερίζονται τις απόψεις των προφητολόγων. Και η επίθεση στρέφεται εναντίον των ποιμένων της Εκκλησίας, επισκόπων και κληρικών, που δεν κηρύττουν επανάσταση, που είναι συμβιβασμένοι, που δεν είναι πνευματικοί άνθρωποι, όπως υποστηρίζουν, άλλοτε ανοιχτά, άλλοτε κεκαλυμμένα, οι προφητολογούντες.
Ο άγιος όμως δείχνει την αγάπη και την μετάνοια. Δεν κατακρίνει, αλλά επισημαίνει την απόσταση από τον Χριστό. Ας διψάμε γι’ αυτούς τους Αγίους που μας δείχνουν την ανάγκη για σχέση με τον Χριστό και τον συνάνθρωπο. Αυτός ο δρόμος σώζει.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»
στο φύλλο της Τετάρτης 16 Ιουλίου 2025