Πρόγραμμα εορτασμού Κυριακής των Βαΐων

     Ενόψει του εορτασμού του υπερφυούς θαύματος του Αγίου Θαυματουργού Σπυρίδωνος της απαλλαγής της νήσου Κερκύρας εκ της πανώλης θα τελεστούν οι κάτωθι ιερές ακολουθίες:

Το Σάββατο 27 Απριλίου το απόγευμα και ώρα 7 θα ψαλεί ο μέγας πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νεκταρίου.

Την Κυριακή 28 απριλίου και ώρα 7 το πρωί θα ψαλεί όρθρος και εν συνεχεία η πανηγυρική Θεία Λειτουργία ιερουργούντων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νεκταρίου και του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κοτιαίου κ. Διονυσίου. Ακολούθως και ώρα 11 π.μ. θα ψαλεί η Παράκληση του Αγίου Σπυρίδωνος και θα ακολουθήσει η λιτάνευση του Ιερού Σκηνωματος. 

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ 28 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 (Ἰωάν. ιβ΄ 1-18)

Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. ᾿Εποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ. ῾Η οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη   ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. Λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ᾿Ιούδας Σίμωνος ᾿Ισκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι· Διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; Εἶπεν δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ᾿ ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν. Εἶπεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς· ῎Αφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό. Τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. ῎Εγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν ᾿Ιησοῦν μόνον, ἀλλ᾿ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. ᾿Εβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν, ὅτι πολλοὶ δι᾿ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν ᾿Ιουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν. Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα, ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· «῾Ωσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου», βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. Εὑρὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ᾿ αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· «Μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου». Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ᾿ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ ᾿Ιησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ᾿ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ. ᾿Εμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ᾿ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. Διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα 

 Ἕξι μέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα, ἦρθε ὁ ᾿Ιησοῦς στὴ Βηθανία, ὅπου ἔμενε ὁ Λάζαρος, ποὺ εἶχε πεθάνει καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν ἀνέστησε ἀπὸ τοὺς νεκρούς. ῾Ετοίμασαν, λοιπόν, ἐκεῖ γιὰ χάρη του δεῖπνο, καὶ ἡ Μάρθα ὑπηρετοῦσε, ἐνῶ ὁ Λάζαρος ἦταν ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ παρακάθονταν μαζὶ μὲ τὸν ᾿Ιησοῦ στὸ δεῖπνο. Τότε ἡ Μαρία πῆρε μιὰ φιάλη ἀπὸ τὸ πιὸ ἀκριβὸ ἄρωμα τῆς νάρδου κι ἄλειψε τὰ πόδια τοῦ ᾿Ιησοῦ. ῎Επειτα σκούπισε μὲ τὰ μαλλιά της τὰ πόδια του, κι ὅλο τὸ σπίτι γέμισε μὲ τὴν εὐωδιὰ τοῦ μύρου. Λέει τότε ὁ ᾿Ιούδας ὁ ᾿Ισκαριώτης, ἕνας ἀπὸ τοὺς μαθητές του, αὐτὸς ποὺ σκόπευε νὰ τὸν προδώσει· «Γιατί νὰ μὴν πουληθεῖ αὐτὸ τὸ μύρο γιὰ τριακόσια ἀργυρὰ νομίσματα, καὶ τὰ χρήματα νὰ διανεμηθοῦν στοὺς φτωχούς;» Αὐτὸ τὸ εἶπε ὄχι γιατὶ νοιαζόταν γιὰ τοὺς φτωχούς, ἀλλὰ γιατὶ ἦταν κλέφτης καί, καθὼς διαχειριζόταν τὸ κοινὸ ταμεῖο, συχνὰ κρατοῦσε γιὰ τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὰ χρήματα ποὺ ἔβαζαν σ’ αὐτό. Εἶπε τότε ὁ ᾿Ιησοῦς· «῎Αφησέ την ἥσυχη· αὐτὸ ποὺ κάνει εἶναι γιὰ τὴν ἡμέρα τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου. Οἱ φτωχοὶ πάντοτε θὰ ὑπάρχουν κοντά σας, ἐμένα ὅμως δὲν θὰ μὲ ἔχετε πάντοτε». Πλῆθος πολὺ ἀπὸ τοὺς ᾿Ιουδαίους τῆς πόλεως ἔμαθαν ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς βρίσκεται ἐκεῖ καὶ ἦρθαν γιὰ νὰ δοῦν ὄχι μόνο αὐτὸν ἀλλὰ καὶ τὸν Λάζαρο, ποὺ τὸν εἶχε ἀναστήσει ἀπὸ τοὺς νεκρούς. Γι’ αὐτὸ οἱ ἀρχιερεῖς ἀποφάσισαν νὰ σκοτώσουν καὶ τὸν Λάζαρο, ἐπειδὴ ἐξαιτίας του πολλοὶ ᾿Ιουδαῖοι ἐγκατέλειπαν αὐτοὺς καὶ πίστευαν στὸν ᾿Ιησοῦ. Τὴν ἄλλη μέρα, τὸ μεγάλο πλῆθος ποὺ εἶχε ἔρθει γιὰ τὴ γιορτὴ τοῦ Πάσχα, ὅταν ἄκουσαν ὅτι ἔρχεται ὁ ᾿Ιησοῦς στὰ ῾Ιεροσόλυμα, πῆραν κλαδιὰ φοινικιᾶς, καὶ βγῆκαν ἀπὸ τὴν πόλη νὰ τὸν προϋπαντήσουν κραυγάζοντας· Δόξα στὸν Θεό! Εὐλογημένος αὐτὸς ποὺ ἔρχεται σταλμένος ἀπὸ τὸν Κύριο! Εὐλογημένος ὁ βασιλιὰς τοῦ ᾿Ισραήλ! ῾Ο ᾿Ιησοῦς εἶχε βρεῖ ἕνα γαϊδουράκι καὶ κάθισε πάνω του, ὅπως λέει ἡ Γραφή· Μὴ φοβᾶσαι θυγατέρα μου, πόλη τῆς Σιών· νά ποὺ ἔρχεται σ’ ἐσένα ὁ βασιλιάς σου, σὲ γαϊδουράκι πάνω καθισμένος. Αὐτὰ στὴν ἀρχὴ δὲν τὰ κατάλαβαν οἱ μαθητές του· ὅταν ὅμως ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνυψώθηκε στὴ θεία δόξα, τότε τὰ θυμήθηκαν. ῞Ο,τι εἶχε γράψει γιὰ κεῖνον ἡ Γραφή, αὐτὰ καὶ τοῦ ἔκαναν. ῞Ολοι, λοιπόν, ἐκεῖνοι ποὺ ἦταν μαζὶ μὲ τὸν ᾿Ιησοῦ, ὅταν φώναξε τὸν Λάζαρο ἀπὸ τὸν τάφο καὶ τὸν ἀνέστησε ἀπὸ τοὺς νεκρούς, διηγοῦνταν αὐτὰ ποὺ εἶχαν δεῖ. Γι’ αὐτὸ ἦρθε τὸ πλῆθος νὰ τὸν προϋπαντήσει, ἐπειδὴ ἔμαθαν ὅτι αὐτὸς εἶχε κάνει τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ σημεῖο.

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ 28 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 (Φιλιπ. δ’, 4-9)

 

  Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ῾Ο Κύριος ἐγγύς. Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλῶσσα 

Ἀδελφοί, νὰ χαίρεστε πάντοτε μὲ τὴ χαρὰ ποὺ δίνει ἡ κοινωνία μὲ τὸν Κύριο. Θὰ τὸ πῶ καὶ πάλι· νὰ χαίρεστε. Σ’ ὅλους νὰ δείχνετε τὴν καλοσύνη σας. ῾Ο Κύριος ἔρχεται σύντομα. Γιὰ τίποτε νὰ μὴ σᾶς πιάνει ἄγχος, ἀλλὰ σὲ κάθε περίσταση τὰ αἰτήματά σας νὰ τὰ ἀπευθύνετε στὸν Θεὸ μὲ προσευχὴ καὶ δέηση, ποὺ θὰ συνοδεύονται ἀπὸ εὐχαριστία. Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἀσύλληπτη στὸ ἀνθρώπινο μυαλό, θὰ διαφυλάξει τὶς καρδιὲς καὶ τὶς σκέψεις σας κοντὰ στὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό. Τέλος, ἀδελφοί μου, ὅ,τι εἶναι ἀληθινό, σεμνό, δίκαιο, καθαρό, ἀξιαγάπητο, καλόφημο, ὅ,τι ἔχει σχέση μὲ τὴν ἀρετὴ καὶ εἶναι ἄξιο ἐπαίνου, αὐτὰ νὰ ἔχετε στὸ μυαλό σας. Αὐτὰ ποὺ μάθατε, παραλάβατε κι ἀκούσατε ἀπὸ μένα, αὐτὰ ποὺ εἴδατε σ’ ἐμένα, αὐτὰ νὰ κάνετε κι ἐσεῖς. Καὶ ὁ Θεὸς ποὺ δίνει τὴν εἰρήνη θὰ εἶναι μαζί σας.

ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

    Γενική Ιερατική Σύναξη εν όψει του Πάσχα έγινε το πρωί της Πέμπτης 25 Μαρτίου 2024 στο Πνευματικό Κέντρο της Μητροπόλεως Κερκύρας, υπό την προεδρία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου, ο οποίος ήταν και κύριος εισηγητής.

Απευθυνόμενος προς τους κληρικούς, ο κ. Νεκτάριος έδωσε οδηγίες εν όψει της Μεγάλης Εβδομάδος, ενώ έκανε και μερικές καίριες επισημάνσεις για το πνευματικό κλίμα των ημερών.

Ειδικότερα, ο κ. Νεκτάριος, τόνισε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Χρειάζεται να επισημάνουμε κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Παρά τις μεγάλες πιέσεις και την δυσφήμηση της πίστεως και της Εκκλησίας, ο λαός μας εξακολουθεί να θρησκεύει και να πιστεύει στον Θεό. Πρόσφατα δημοσιεύθηκε μία έρευνα μεγάλης εταιρείας, στην οποία το 80 % του λαού δηλώνει ότι δεν αποχωρίζεται την πίστη των πατέρων και των προγόνων μας. Παρότι στην ίδια έρευνα, ένα ικανό ποσοστό δεν έχει αντίρρηση για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, κάτι που εν μέρει μοιάζει αναμενόμενο, εφόσον δεν ενδιαφέρει προσωπικά πολλούς ένα τέτοιο θέμα, εντούτοις η έρευνα κάνει μια διαπίστωση η οποία, κατά την ταπεινή μας γνώμη, αποτελεί κόλαφο για όλους εκείνους που θέλουν να απομακρύνουν τον λαό μας από την παράδοσή του. Υπάρχουν αντιστάσεις σε όλες τις ηλικίες. Δεν είναι προφανώς στον βαθμό που θα θέλαμε. Όμως είναι ένα μήνυμα για όσους διαμορφώνουν ιδεολογικά την κοινή γνώμη και με υπερηφάνεια και κομπασμό διακηρύσσουν ότι η πίστη σβήνει από τις καρδιές των πολλών, ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Ας είμαστε έτοιμοι οι κληρικοί τόσο να αναδείξουμε με το λειτουργικό ήθος, την κατάνυξη, την προτροπή για συμμετοχή του λαού μας τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος, αλλά και την ίδια στιγμή να δώσουμε μία μαρτυρία παιδαγωγίας εις Χριστόν. Αυτό σημαίνει να είναι η παρουσία μας ζωντανή, ευγενική, συνεχής, με αγάπη και πνευματικότητα. Και να μπορέσουμε να αναδείξουμε το γεγονός της Αναστάσεως, το οποίο είναι το κέντρο της πίστεώς μας. Να μη μείνουμε στη συναισθηματικότητα των ημερών, αλλά να δώσουμε Χριστό. Να προτρέψουμε τους ανθρώπους να εξομολογηθούν, να νηστέψουν, να κοινωνήσουν, να κάνουν ελεημοσύνη, να έλθουν εις εαυτόν και να μη μείνουν στην επιφανειακή προσέγγιση των γεγονότων της Μεγάλης Εβδομάδος.

Θέλω να προβληματιστούμε όλοι για το γεγονός ότι συχνά μένουμε στον θάνατο και δεν προχωρούμε στην Ανάσταση. Ο κόσμος μας λειτουργεί στην προοπτική του μηδενισμού της υπάρξεως. Ότι μετά τον θάνατο δεν υπάρχει συνέχεια, με αποτέλεσμα να μένουν οι άνθρωποι απαρηγόρητοι σε δοκιμασίες. Όμως η πίστη μας δίδει όχι απλώς την ελπίδα της Αναστάσεως, αλλά την μαρτυρία της, με απτό παράδειγμα τον Άγιό μας Σπυρίδωνα, το σκήνωμα του οποίου μάς θυμίζει κάθε ώρα και στιγμή την ανάσταση τόσο του Χριστού, όσο και τη δική μας.

Ας κάνουμε όλοι μας τους ναούς μας αρχή πνευματικής αναγεννήσεως. Να μη μείνουμε μόνο στα έθιμα και τις παραδόσεις, αλλά να ζήσουμε την παρουσία του Χριστού ως αρχή ανακαινίσεως και προσωπικής αναστάσεως. Και να μπορέσουμε να εμπνεύσουμε τον λαό μας την πίστη που εξακολουθεί να έχει, να την κρατήσει. Εμείς, μεταξύ μας, ας δίδουμε μαρτυρία ενότητας και αγάπης. Ας υπερβούμε πικρίες. Ας συγχωρήσουμε, για να λάβουμε συγχώρηση. Και το ανέσπερον φως που θα ανατείλει για μια ακόμη φορά από τον Πανάγιο τάφο του Κυρίου μας, ας φωτίσει τις καρδιές μας και τη ζωή μας».

Στο πέρας της συνάξεως ο Μητροπολίτης αντάλλαξε τον χαιρετισμό της αγάπης και τις καθιερωμένες ευχές με τους ιερείς και διακόνους.  

 

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ;

«Αυτά για τα οποία θέλεις να ζήσεις, μη διστάσεις για χάρη τους να πεθάνεις» (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

Ο ασκητικός λόγος, που φέρνει στο προσκήνιο έναν λόγο ενός σπουδαίου φιλοσόφου, του Σέξτου του Εμπειρικού, δείγμα ότι η πνευματική παράδοση της πίστης μας εγκολπώνεται ό,τι πιο ξεχωριστό και δημιουργικό εκφράζει η κλασική παράδοση, μας υποδεικνύει κάτι σπουδαίο: ότι υπάρχουν αρχές, πρόσωπα, στάσεις ζωής που δεν έχει νόημα η προσωπική ζωή του καθενός χωρίς τη διαφύλαξή τους. Δεν χωρά συμβιβασμός. Αυτό δεν σημαίνει «όλα ή τίποτα» «εδώ και τώρα».  Όμως υπάρχει το «μη περαιτέρω», όταν έρχεται η ώρα που καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις για ζητήματα της ζωής που εμπεριέχουν την προσωπική μας αξιοπρέπεια. Όταν δεν υπάρχει περιθώριο ευρυχωρίας, διότι εκεί κρίνεται ο πυρήνας της προσωπικότητάς μας, όχι μόνο από τους άλλους, κυρίως από την συνείδησή μας, δεν χωρά δειλία, συμβιβασμός, «δεν βαριέσαι».

«Μη διστάσεις για χάρη τους να πεθάνεις». Μοιάζει βαρύ το δεύτερο μέρος του λόγου. Είναι όμως αυτονόητο. Χωρίς θυσία, παραίτηση από όποιο «άσε και θα δούμε», ο εαυτός μας δεν μπορεί να είναι ποτέ ο ίδιος. Θα μας τυραννά ότι δεν είπαμε το «μεγάλο ΟΧΙ» (Καβάφης). Ο άνθρωπος, όσο κι αν όλα θεωρούνται σωματοποιημένα και μηχανιστικώς λειτουργούντα στην ύπαρξη, εντούτοις έχει συνείδηση. Όχι μόνο ως «Υπερεγώ» που σπρώχνει σε ηθικοποίηση ή λειτουργεί ως μηχανισμός ελέγχου, αλλά ως φωνή που είναι δώρο Θεού, καλλιεργούμενο από τον άνθρωπο που ανεβάζει τον πήχυ της ζωής ή, τουλάχιστον, δεν τον κατεβάζει. Γιατί η ευτυχία του ανθρώπου κρίνεται από το αν μπορεί να κοιμηθεί ήσυχος και ήρεμος τα βράδια. Αν η συνείδησή του τού υπενθυμίζει ότι λησμόνησε ή έσφαλε. Και το να πεθάνεις γι’ αυτά που θέλεις να ζήσεις, είναι νόημα ζωής.

Σήμερα δεν σκεφτόμαστε ότι πρέπει να πεθάνουμε, για να ζήσουμε. Θεωρούμε τη ζωή στην προοπτική του δικαιώματος να έχουμε, να φαινόμαστε, να αποκτούμε, να αλλάζουμε, να δικαιολογούμαστε, να δικαιωνόμαστε. Πελάτες ενός καταναλωτικού μηχανισμού, δεν νιώθουμε ότι χρειάζεται αγαπώντας να παραιτηθούμε από τα του βίου τερπνά, να ματώσουμε εντός μας παλεύοντας με τον παλαιό άνθρωπο, όχι γιατί αρνούμαστε τον παρόντα κόσμο, αλλά διότι έχουμε ελπίδα που συνεχίζεται στην αιωνιότητα, διότι πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι πιο πάνω από τον άρτο, από την επίδειξη της δικής μας δύναμης, από τα υλικά αγαθά. Υπάρχει η άρση του σταυρού.

Το ότι σήμερα η πίστη δεν είναι η προτεραιότητα της ζωής μας είναι δεδομένο. Δεν φταίει η εκκοσμίκευση. Αυτή πάντοτε υπήρχε. Δεν φταίνε ούτε οι βιοτικές μέριμνες.  Κι αυτές είναι δεδομένες. Φταίει το ότι έχουμε χάσει την δίψα για αναζήτηση. Δεν μας νοιάζει η αλήθεια, αλλά το «εγώ» μας. Και το «εγώ» πρέπει να ζήσει. Κάποτε κυνικά, με την κολακεία και προσκόλληση στους ισχυρότερους. Κάποτε με επίδειξη δύναμης. Κάποτε με την »ακαλαισθησία» (Καβάφης). Έχουμε χάσει αυτό το χτυποκάρδι για τον Χριστό και τον συνάνθρωπο. «Κι αν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, είμαστε κιόλας νεκροί» (Λειβαδίτης). Ποιον σταυρό του άλλου να σηκώσεις τότε; Γιατί να έχουν να μας πούνε κάτι οι γιορτές της πίστης μας, ιδίως το Μεγαλοβδόμαδο, όταν αγαπούμε σχεδόν αποκλειστικά μόνο το  εγώ μας;

Ας ματώσουμε μέσα μας, για να λάβουμε Πνεύμα. Ας ματώσουμε συγχωρώντας, υπερβαίνοντας το «εγώ», χάνοντας για να κερδίσουμε.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»

Στο φύλλο της Τετάρτης 24 Απριλίου 2024 

Κερκύρας Νεκτάριος: Τα υψηλά νοήματα είναι ακατανόητα για τον σύγχρονο άνθρωπο.

     Την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στην ενορία του Αγίου Βαρβάρου στο προάστιο της Κέρκυρας, τον Ποταμό.

Στην ομιλία του, έλαβε αφορμή τόσο από την Ευαγγελική περικοπή όσο και από την οσία Μαρία την Αιγυπτία, την οποία προβάλλει η Αγία μας Εκκλησία κατ΄ αυτή την ημέρα.

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, γνωστή για την πρώην αμαρτωλή ζωή της, πορεύτηκε προς τα Ιεροσόλυμα, όχι απλά να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους αλλά να γνωρίσει και να αγαπήσει τον Θεάνθρωπο Ιησού, τον οποίο επίκρανε στη ζωή της.

Στην ίδια πορεία, σύμφωνα με την Ευαγγελική περικοπή του Μάρκου, ο Ιησούς πορεύεται προς τα Ιεροσόλυμα, για να θυσιαστεί από αγάπη υπερ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, μετά από την προσπάθεια να μπει στο εσωτερικό του ναού της Αναστάσεως, και μη δυναμένη λόγω της αμαρτωλότητός της, οδηγείται από το Θεό στην κατάνυξη, και από την κατάνυξη αισθάνεται την μεταμέλεια και την μετάνοια.

Έτσι, αρχίζει να ενεργεί μέσα της το αίσθημα της θυσιαστικής αγάπης, με την οποία μας εδίδαξε ο Θεός, με το δικό του σταυρικό μαρτύριο.

Η Οσία, νοιώθοντας αυτό το αίσθημα αποχωρεί στην έρημο, και εκεί πλέον βιώνει μέσα από την έμπρακτη μετάνοια, την αληθινή αγάπη προς τον Θεό αλλά και το συνάνθρωπο, τον οποίο η ίδια με τη στάση της, τον αδίκησε με την αμαρτία της.

Από την άλλη ο Κύριος μας, φθάνοντας στα Ιεροσόλυμα, προετοιμάζει τους μαθητές Του, για το επερχόμενο μαρτύριό Του, προκειμένου να μην απογοητευτούν.

Η στάση των μαθητών και ιδιαίτερα των Ιακώβου και Ιωάννου, οι οποίοι του ζητούν να είναι παρακαθήμενοι στη δόξα Του, και εννοώντας επίγεια δόξα, έδειξαν την ίδια πνευματική αδυναμία μη μπορώντας να κατανοήσουν την θυσιαστική αγάπη του Ιησού.

Όταν ο Κύριός μας τους απάντησε και τους είπε πως δεν ξέρετε τι ζητάτε, γεγονός που ισχύει για τον καθένα από εμάς διαχρονικά, όταν ζητούμε τα εφήμερα, τα επίγεια και τα φθαρτά, από τον Κύριό μας.

Διότι, στο ίδιο μήκος κύματος κινούμαστε κι εμείς, έστω και μετά την Χάρη της Πεντηκοστής, η οποία έπνευσε στην Εκκλησία του Χριστού μας, καθότι συνεχίζουμε να είμαστε άγευστοι και αμέθεκτοι της αληθινής θυσιαστικής αγάπης του Θεού.

Όταν ο Κύριος μας λέγει, ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουν και κατεξουσιάζουν τους λαούς, αυτή η φράση του Κυρίου μας, αληθινά κρύβει την απουσία της αγάπης από την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε. 

Ενώ εξηγεί σε εμάς, στην εν Χριστώ δηλαδή ζωή, ότι δεν συμβαίνει το ίδιο, αλλά όποιος θέλει να είναι πρώτος, γίνεται διάκονος. Η διακονία της αγάπης, είναι το γνώρισμα της εν Χριστώ ζωής και κοινωνίας.

Στη νέα εποχή την οποία ζούμε, τα υψηλά νοήματα τα οποία αντλούμε από τη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή, είναι ακατανόητα για τον σύγχρονο άνθρωπο.

Θα χρειαστούμε την εν Χριστώ αναγέννηση και την εκζήτηση της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας, για να μεταμορφωθεί ο έσω άνθρωπος. Αυτό το οποίο έκανε δηλαδή, και η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, και έφτασε μέσα από την αγάπη την αληθινή του Θεού, στη Θεογνωσία.

Η πορεία μας, προς την μεγάλη εβδομάδα των παθών, πρέπει να είναι πορεία αναγεννητική. Πορεία μετανοίας και μετοχής στο μυστήριο της θυσίας και της αγάπης του Θεού, την οποία προσέφερε για όλους μας.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε στους ανθρώπους να εορτάσουμε με κατάνυξη την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, και να βιώσουμε την Ανάσταση του Κυρίου μας, ελλαμπόμενοι από το Φως της Αναστάσεώς Του.

Το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος χοροστάστησε στον τελευταίο Κατανυκτικό Εσπερινό στο Ιερό Προςκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος, όπου ομιλητής ήταν ο Αρχιμανδρίτης και Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, π. Σεραφείμ Λινοσπόρης, ο οποίος ανεφέρεθη στις πνευμταικές εμπειρίες, κοντά στον όσιο και άγιο Γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθείτη -Αριζονίτη, και κυρίως για την εμπειρία της μονολόγιστης ευχής, την οποία δίδαξε ο άγιος Γέροντας.

Ο κ. Νεκτάριος έκλεισε των κύκλο των ομιλιών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ευχαριστώντας τον ιεροκήρυκα, αλλά και προτρέποντας τους ανθρώπους, αυτά τα ιερά Φιλοκαλικά πρόσωπα των πατέρων, τα οποία αναδεικνύει κάθε εποχή, να μας διδάσκουν από τη ζωή και τη διδασκαλία τους.

Ιερό Προσκύνημα Αγίου Σπυρίδωνος Κέρκυρα